مرفین (که نام آن از مرو فوس خدای رویا ها گرفته شده است)، نخستین بار از تریاک در سال ۱۸۰۳ مشتق گردید.
در سال ۱۸۴۳ (آلکساندر وودین) سوزن زیرجلدی را اختراع کرد و بدین سان اعتیاد به ماده مخدری را بنا نهاد که اغلب به عنوان مشکل قرن بیستم از آن یاد می شود.
تاریخچه اعتیاد به مواد افیونی به هزاران سال پیش برمی‌گردد، اما اخیراً این مشکل به صورت مشکل کنونی درآمده است.
جالب آنکه، جنگ ها نقش عمده ای در توسعه تاریخی مشکل کنونی ایفا کرده اند.
جنگ ها و اعتیاد
جنگ کریمه ( ۱۸۵۶_ ۱۸۵۱) و جنگ داخلی آمریکا (۱۸۶۵ _۱۸۶۱) هر دو به گسترش سوء مصرف مواد افیونی کمک کرده‌اند.
اگرچه جنگ کریمه تأثیرات چندان پایداری در اروپا نداشت اما جنگ داخلی باعث پیدایش تأثیرات پایداری بر آمریکا شد.
نیروها به مورفین و تریاک دسترسی آزادانه ای داشتند چرا که این مواد را برای تسکین درد همکاران زخمی خود به همراه می بردند.
در تمام موارد زخم های شدید از مورفین استفاده می شد و به ویژه در زخم های عمیق سینه به کار می رفت در صورت کاربرد درست و آگاهانه در مورد سودمندی آن تردیدی وجود نداشت.
صرف نظر از کاربرد مرفین یا تریاک به خاطر تسکین درد یا برای سایر مقاصد کمتر رسمی، اعتیاد به این مواد با چنان سرعتی گسترش یافت که به انحاء مختلف است آن به عنوان مرض (سربازان) و (بیماری ارتش) یاد می شد.
در این موقع این ماده مخدر به طور قانونی در آمریکا در دسترس قرار داشت و پس از جنگ بسیاری از پزشکان سربازان معتاد را تشویق کردند که سرنگ های شخصی برای خود بخرند تا خود بتوانند به تزریق مواد افیونی بپردازند.
همواره اعلام یک رقم قابل اطمینان برای وقوع اعتیاد به ماده مخدر دشوار است. یک بر آورد به دوره مابین پایان جنگ داخلی و قانون ۱۹۱۴هاریسون مربوط می شود که تعداد معتادان آمریکایی به مواد افیونی را در حد دویست هزار نفر اعلام می کند. صرف نظر از تعداد دقیق معتادان، در این زمان این مسئله درصد هشدار دهنده ای را تشکیل می داد.
در سال ۱۹۲۱، اعلام شد که آمریکایی ها دوازده برابر بیشتر از سایر ملت های جهان مواد افیونی مصرف می کنند.
هر ساله بیش از هفتصد و پنچاه هزار پوند مواد افیونی وارد کشور شده بود در حالی که مصارف قانونی پزشکی این ماده مخدر، تنها هفتاد هزار پوند بود. (هر پوند تقریباً نیم کیلو است)
هروئین
سال ۱۸۹۸ شاهد گسترش بیشتر و مهم تری بود.
یک ماده مخدر جدید که برای نخستین بار در بیمارستان سن ماری، لندن توصیه شده بود به بازار عرضه گردید. این ماده معجزه گر جدید که در درمان اعتیاد به مورفین به کار می‌رفت ایمن و غیر اعتیاد آور تلقی می شد.
نامی هم که به آن داده شده منعکس کننده انتظارات بیش از حدی بود که از آن می رفت. (هروئین از واژه هرو به معنی قهرمان و فردی که مطلوب خدایان است اخذ شده بود).
هم چون بسیاری از مواد مخدر معجزه گر دیگر، این معجزه نیز متأسفانه قلابی ازکاردرآمد. این ماده مخدرفقط به معتادان به مرفین کمک می کرد تا مصرف مرفین را متوقف سازند اما به سرعت به هروئین معتاد می شدند.
