نخستین ماده مخدر ترکیبی توهم زا

نخستین ماده مخدر ترکیبی توهم زا که بر اروپا و آمریکا تأثیر گذاشت احتمالاً نیترواکسید(یا گاز خنده) بود. در قرن هجدهم توسط ژوزف پراسیلی کشف شد و مردان معروفی به آن پرداخته اند. «هامفری دیوی» تأثیرات آن را در مورد یک بررسی طولانی و مشتاقانه قرار داد و درباره آن به تفصیل نوشته و«کالریج» آن را به عنوان «ناب ترین لذت» توصیف کرد که تا آن زمان تجربه کرده بود.

به مدت نیم قرن از اکتشاف آن این ماده مختص نخبگان باقی ماند تا اینکه در دهه 1948 به دندانپزشکی راه یافت. هنوز هم به عنوان یک گاز بیهوش کننده به کار می‌رود و اگر چه به صورت مواد مخدر خیابانی در دسترس نیست گفته می‌شود که گاهی کادرهای پزشکی و دندانپزشکی از آن به عنوان سرگرمی استفاده می‌کنند.

اتر

اتر، از بعضی جهات تاریخچه ی مشابهی دارد که در هر دو سوی آتلانتیک به عنوان یک مستی آور موقتی سال‌ های متمادی پس از اکتشاف مصرف شده و می‌شود. در آغاز قرن بیستم اتر و مصرف آن مقیاس وسیع اجتماعی پیدا کرد و مصرف آن به عنوان یک مستی آور ارزان موجب نگرانی در سرتاسر اروپا از ایرلند تا پترزبورگ گردید.

در بعضی کشورها از الکل رواج بیشتری پیدا کرد، اگرچه مصرف آن دشوار است. بیشترین دوره محبوبیت آن در ایالات متحده ی آمریکا در خلال دوره ممنوعیت بود. در این هنگام اتر را به نوشابه های غیر الکلی می افزودند.

استنشاق چسب پدیده ای جدیدتر است و آن اشاره دارد به استنشاق انواع گوناگونی از حلال های فرار و سایر موادی چون رنگ ها، بنزین، تینر، ذرات هوازی و امثال آن (مواد استنشاقی).

منشأ اسنشاق چسب

اگرچه منشاء این نوع مصرف ماده ی مخدر روشن نیست، اما نخستین گزارش آن به دهه ی ۱۹۵۰ در کالیفرنیا بر می‌گردد. بلافاصله پوشش کامل تلویزیونی و روزنامه ای پیدا کرد و به زودی به یک عمل گسترده تبدیل شد.

سر و صدا و واکنش بیش از حدی که به استنشاق چسب و مواد دیگر نشان داده شد بیش از آنکه جوانان را از تجربه با آن ها باز دارد بیشتر مورد فراگیری قرار گرفت. استنشاق چسب نوعاً از سرگرمی های دوران اولیه بلوغ است و معمولاً با جانشین شدن الکل و سایر مواد جذاب تر از آن دست می‌کشند.

تأثیرات استنشاق چسب

افرادی که به استنشاق خیلی جدی چسب و مواد دیگر ادامه می دهند به صورت افرادی منزوی و از لحاظ روانی مختل در می آیند. مصرف کنندگان انحرافات بصری( تغییر رنگ ها، دیدن شکاف در دیوار) احساس گم کردن زمان و مکان به توهم و قوی و آسیب‌پذیر بودن را گزارش داده اند.

گاهی تأثیرات نامطلوبی چون احساس سرگیجه و تهوع دست می‌دهد که با از بین رفتن تأثیرات از بین می‌روند. مدت زمان نشئگی از پنج دقیقه تا نیم ساعت طول می‌کشد.

 ملموس ترین نشانه های استنشاق چسب عبارتند از:

• لکنت زبان
• صورت قرمز و برافروخته
• بوی«شیمیایی» که در بازدم شخص به مشام می‌رسد.

مصرف‌کنندگان مقادیر زیاد ممکن است به دلیل عدم اشتها به کاهش وزن دچار شوند.

مواد و ذرات متنوعی که به منظور نشئگی استنشاق می شوند حاوی حلال های آلی (مبتنی بر کربن) می باشند که در دمای عادی کم و بیش تبخیر می‌شوند.

مانند الکل، استنشاق بوی بنزین اثرات شبیه چسب ها ایجاد می کند. اگر چه سرب و سایر افزودنی های بنزین این کار را خطرناک تر می سازد. ذرات هوازی حاوی رنگ های متالیک نیز به این طریق مورد استعمال قرار می‌گیرند.