والدینی که شک دارند آیا فرزندشان مواد مخدر استفاده می کند یا نه، معمولاً احساس تنهایی و بلاتکلیفی می کنند و ترس آن ها باعث می شود که به جایی مراجعه نکنند و از کسی کمک نخواهند.
البته این قابل درک است که نمی خواهند غریبه ای از مشکل آن ها باخبر شود و در زندگی خصوصی آن ها دخالت کند. اما با تمام این حرف ها آن ها باید بدانند مشکل اعتیاد یک مشکل عادی نیست و آن ها هرگز نمی توانند بدون کمک دیگران چنین مشکلی را حل کنند.
ولی بهتر است که برای درخواست کمک به هر کسی مراجعه نکنید بلکه حتماً به مراکز مخصوص مراجعه کنید یا از کسانی کمک بگیرید که بدانید مشکلی مشابه شما را دارند.
درخواست کمک کنید وقتی که دیگر نمی دانید چه باید بکنید
بعضی مواقع کمک غریبه لازم است به دلیل اینکه آدم چنان در مشکل غرق شده که قادر نیست درست فکر کند و تصمیم بگیرد. در این حالت، یک شخص متخصص مسئله را از دید دیگر می بیند و بهتر می تواند راهنمایی کند.
بنابراین بهتر است که والدین به مراکز راهنمایی که در دسترس هستند مراجعه کنند:
- مراکز راهنمایی
- ستاد مبارزه با مواد مخدر
- پایگاه اطلاع رسانی سازمان بهزیستی
به موقع دنبال کمک باشید چه می شود اگر آدم مطمئن نباشد که فرزندش اعتیاد دارد یا در خطر استفاده از مواد مخدر است؟
علائم واضحی برای تشخیص وجود ندارد. ولی این سؤالی است که خیلی از والدین دارند. به همین دلیل در این مرحله کمک گرفتن از متخصصان حیاتی است.
این عمل والدین را از دایره ترس، شک و تردید بیرون می آورد و اگر هم خطری وجود داشته باشد به موقع اقدام لازم را کرده اند. شانس موفقیت در ترک اعتیاد خیلی زیاد است، اگر والدین سریع متوجه شوند و به جای تردید فوراً درخواست کمک کنند.
در مراکز راهنمایی چه در انتظار والدین است؟
قاعدتاً والدین تلفن می زنند و بسیار نگران و مردد هستند، زیرا یک آمپول در نزدیکی فرزندشان یافته اند یا رفتار فرزندشان چنان تغییر کرده که آن ها را مشکوک کرده است.
مسلم است که آن ها انتظار داشته باشند که حتی با تلفن هم به آن ها درست جواب داده شود. اما لازم است که بعد از صحبت تلفنی والدین یک وقت مراجعه بگیرند و در مورد این احتمالات حضوری صحبت کنند تا به کمک راهنما شرایط را دقیقاً بررسی کنند.
در مرحله اول باید به خوبی شرایط بررسی شود که آیا نگرانی و تردید والدین منطقی است یا نه؟
بعد از اطمینان از شک و نگرانی والدین در مرحله بعدی باید با فرزند آن ها بحث شود که این مرحله بسیار مشکل است، زیرا احتمالاً او حاضر به شرکت در این گفتگو نخواهد بود.
او معتقد است که با یک سیگار، حشیش یا یک قرص روان گردان معتاد نمی شود که حالا نیازی به گفتگو با یک راهنما داشته باشد.
یک قانون غیرقابل تغییر
این است که معتاد باید خودش شخصاً تصمیم بگیرد به یک مرکز راهنمایی مراجعه کند. نمی توان هیچ کس را مجبور کند در مورد مشکلی حرف بزند که خودش معتقد به داشتن آن مشکل نیست.
جوان باید حداقل تا حدودی انگیزه داشته باشد که از یک غریبه کمک بگیرد، ولی برای ایجاد انگیزه والدین خیلی کارها می توانند بکنند.
اگر جوان از مراجعه به مرکز راهنمایی خودداری کند، یا بعد از یک بار آمدن از ادامه آن خودداری کند، باید والدین به مراجعه خود ادامه دهند زیرا در این مراکز به والدین کمک می شود که رفتارشان را با فرزندشان تغییر دهند و به این طریق به صورت غیرمستقیم به فرزندشان کمک کنند.
در کل این راهنمایی ها به والدین کمک می کند که احساس آرامش کنند و فشار روانی ناشی از این مشکل را بهتر تحمل کنند. البته خیلی از والدین انتظار معجزه دارند، ولی آن ها باید بدانند مشکلی که امروز با آن مواجه هستند یک روزه به وجود نیامده که یک روزه بتوان آن را حل کرد.
