برای ترک اعتیاد به مراقبت های استاندارد، دلسوزانه و مبتنی بر شواهد برای مبارزه با اختلالات مصرف مواد مخدر نیاز داریم.
درمان اعتیاد، یک اختلال پیچیده پزشکی است که اغلب با سایر بیماری های روانی جدی مانند اختلال دوقطبی همراه است. فرد مصرف کننده مواد مخدر برای درمان و بهبود اعتیاد به مراکز درمان اعتیاد یا کلینیک های معتبر ترک اعتیاد مراجعه می نمایند و با خیال راحت تا رسیدن به سلامت کامل از حمایت ها استفاده می کنند.
شرکت در گروه های حمایتی ترک اعتیاد
گروه های حمایتی برای میلیون ها نفر مفید بوده اند، اما برای اکثریت جواب نمی دهد. ما در حال حاضر طیف وسیعی از درمان های اعتیاد را داریم که از نظر بالینی مؤثر بوده اند، از جمله دارو درمانی، مدیتیشن، درمان رفتاری شناختی، مصاحبه انگیزشی و مشاوره. بخش قابل توجهی از افرادی که با اختلالات مصرف مواد مخدر مبارزه می کنند دچار آسیب شده اند. درمان های فراتر از گروه های حمایتی شانس بهبودی را به طور چشمگیری افزایش می دهد.
درمان چند وجهی اعتیاد
همه ارائه دهندگان درمان اعتیاد باید طیف وسیعی از گزینه های مبتنی بر شواهد را ارائه دهند. مطالعات نشان داده است که این برنامه ها، اگرچه برای برخی مؤثر است، اما بهتر است در کنار بقیه درمان ها ارائه شوند. در بسیاری از این برنامه ها، شرکت کنندگان در مبارزه با مواد مخدر شرم و تحقیر را تجربه می کنند که ثابت می کند اعتیاد را بدتر می کند. دلسوزی به کسانی که از بیماری جسمی رنج می برند باید به کسانی که با اختلالات مصرف مواد مخدر مبارزه می کنند، تسری داده شود.
کاهش آسیب در پیشگیری، آموزش، تحقیق و درمان اعتیاد
مجموعه ای قوی از تحقیقات بالینی و علوم اجتماعی به ما می گوید کاهش آسیب مقرون به صرفه است و برای نجات جان افراد ثابت شده است، در حالی که پرهیز یک معیار موفقیت بی اثر است. بسیاری از افراد در برآورده ساختن این استاندارد «شکست» می خورند. با استفاده از درمان های مبتنی بر شواهد، پزشکان می توانند درمان را به صورت مرحله ای ارائه دهند.
مشکلات درمان اعتیاد
هزینه نباید مانعی برای درمان اعتیاد باشد و متخصصان آموزش دیده باید درمان را ارائه دهند. اعتیاد، اغلب با اختلال روانی همزمان، به طور نامتناسب در زندان ها وجود دارد. تقریباً سه چهارم زندانیان برای جرائم مربوط به اعتیاد آن جا هستند. بسیاری از مراکز ترک اعتیاد فاقد صلاحیت دارای آموزش ناکافی هستند یا از تشخیص یا درمان اعتیاد خودداری می کنند.
اعتیاد یک مشکل پزشکی است
بسیاری هنوز معتقدند اعتیاد یک مشکل اخلاقی است نه یک مشکل پزشکی. اعتیاد یک اختلال روانی پیچیده است که نیاز به تخصص بالینی و پزشکی دارد، اما درمان اغلب توسط افراد معمولی انجام می شود که بر متانت خود به عنوان تخصص اصلی خود متکی هستند.
یک ابزار ارزشمند برای اطمینان، اما برای درمان یک بیماری تهدید کننده زندگی کافی نیست. مجبور کردن هر کسی برای شرکت در یک درمان «داوطلبانه» مؤثرترین بخش درمان را تضعیف می کند. توجه به این نکته ضروری است که بیمارانی که از داروهای تجویز شده از جمله متادون و بوپرنورفین استفاده می کنند، تا زمانی که از الکل یا مواد مخدر استفاده نمی کنند، در حال بهبودی هستند. آینده درمان اعتیاد بستگی به پذیرش استاندارد بهبود طولانی مدت برای ارزیابی اثربخشی درمان های اعتیاد دارد.
