هروئین نام تجاری یکی از ترکیبات مرفین است که کارخانه بایر آلمان جهت عرضه تجاری آن به کار برد. هروئین از کلمه هیروس یا هیرو گرفته شده و به معنی زن برجسته یا قهرمان می باشد.
البته عده ای هم اعتقاد دارند که این کلمه از واژه هیروایش که در زبان آلمانی به معنای بسیار قوی و مؤثر می باشد، اقتباس گردیده است.
هروئین که به شیطان سفید نیز شهرت دارد، به صورت پودر کریستالی سفید و یا خاکستری رنگ می باشد و درصورت خالص نبودن به رنگ آجری، قهوه ای، زرد و قرمز هم می باشد.
طعم و بوی هروئین
این ماده بی بو است و مزه ای تلخ دارد. هروئین یکی از ترکیبات مرفین می باشد که با عمل استلاسیون یا جوشاندن مرفین در اسیداستیک در سال 1874 توسط یک دانشمند انگلیسی به نام رایت ساخته شد. رایت این ماده را تترا استیل مرفین خواند.
در سال 1890 یک دانشمند آلمانی و گروهی از محققان در مطالعاتی که روی این ماده انجام دادند، اذعان نمودند که از این ماده می توان به عنوان وسیله ای برای درمان مؤثر و ترک اعتیاد به مرفین استفاده نمود، ولی بعد از مدت کوتاهی متوجه شدند که گرچه اثر خواب آوری آن از مرفین کمتر است ولی قدرت مسموم کنندگی آن پنج برابر قوی تر از مرفین است و به عبارت دیگر یک ماده قوی مخدر می باشد.
قدرت هروئین در مقایسه با مرفین
از یک کیلوگرم مرفین حدود نهصد گرم هروئین حاصل می شود. نکته قابل توجه اینکه بعد از کشف هروئین، برای مدتی از آن به عنوان یک جانشین بی خطر برای مصارف پزشکی و ترک اعتیاد مرفین استفاده شد، تا این که پزشکان و بیماران به تدریج متوجه قدرت مسمومیت آن گشتند و تولید و مصرف آن بر اساس توصیه سازمان بهداشت جهانی ممنوع گردید.
نحوه استعمال هروئین
هروئین از طریق کشیدن از راه مجاری تنفسی، تزریق داخل رگ ها و تزریق زیر جلدی مصرف می شود.
مصرف حتی کوتاه مدت هروئین می تواند موجب وابستگی جسمانی و روانی شدید شود. قابلیت انحلال هروئین در چربی از مرفین بیشتر است و به دلیل همین خاصیت، سریع تر از مرفین از طریق خون به مغز می رسد و اثری سریع تر از مرفین دارد.
مقدار مصرف هروئین در فرد معتاد
هروئین رایج ترین و مخرب ترین ماده مخدر در جهان به شمار می آید. به طور معمول هر فرد معتاد به هروئین، روزانه سه بسته هروئین مصرف می کند. هروئین در بسته های پنج سانتیمتری آماده و در بازار عرضه می گردد. هر گرم هروئین خالص به بیست بسته پنج سانتیمتری تقسیم و توزیع می شود.
اعتیاد به هروئین تقریباً طی مسیری بدون بازگشت می باشد. با تزریق هروئین فرد احساس آرامش، لذت و شادمانی می کند. معتادان این حالت را فلش یا جرقه ای از روشنایی و شعف تشبیه می نمایند.
پس از مصرف هروئین اضطراب و دلواپسی زائل گشته و بی تفاوتی حاصل می گردد. با مصرف هروئین رفلکس ها پایین می آید، ضربان قلب کاهش می یابد، میزان تنفس کم می شود، اشتها تقلیل می یابد، انقباض در عضلات و مردمک چشم پدید می آید.
پدیده تحمل به سرعت ایجاد شده و نیاز فرد به مصرف، مرتباً افزایش می یابد و فرد به سرعت در گردونه ای می افتد، که برای عملکرد طبیعی و نرمال رفتاری و تفکراتی اش ناگزیر به مصرف آن می شود.
پدیده تحمل در مصرف هروئین
در واقع با ادامه مصرف آرامش، لذت و شعف دیگر هدف فرد نیستند بلکه داشتن حالت عادی هدف می شود و اگر فرد خواهان لذت و شعف باشد باید بر میزان مصرف معمول بیفزاید.
به تدریج گردش این روند خطرناک از کنترل فرد خارج می گردد و فرد در اسارت کامل قرار می گیرد، به طوریکه با مصرف نکردن (تقریباً بعد از هشت الی ده ساعت)، بدحال می گردد و احساس ضعف، خمیازه، لرزه، درد، تعریق، ترشحات بینی و چشم ها، بیقراری و آشفتگی و استرس شدید جسمانی – روانی به فرد دست می دهد و فرد معتاد برای رهایی از این وضعیت به هر چیزی چنگ می اندازد و به هر کاری ممکن است متوسل شود.
جالب اینکه اگر در این وضعیت به او مقداری هروئین تزریق شود به سرعت به حالت عادی برمی گردد و انسانی سالم، خنده رو، خوشحال و شادمان می گردد.
هروئین از مرفین تشنج آورتر است و مصرف مقدار زیاد آن فرد را با حملات تشنجی و حتی مرگ مواجه می سازد.
