نیکوتین، دارویی است که در گیاه توتون یافت می‌شود. ماده‌ای است که هر بار احساس نیاز به
سیگار می کنید آرزومندش هستید. نیکوتین یک ماده مخدر سمی قوی است.
اگر فقط ۶۰ میلی‌گرم توتون خالص را هضم کنید در عرض چند دقیقه می میرید. یک سیگار به طور معمول دارای ۸ میلی گرم نیکوتین است که بسته به این که افراد چقدر به سیگار پک بزند یا چقدر سوراخ های تهویه فیلتر، سیگار را پوشش دهند، 5/0 الی ۲ میلی گرم از نیکوتینش به فرد می رسد.
این ماده مخدر در عرض 8 ثانیه به مغز می رسد، خیلی سریع تر از زمانی که آن را می جوید، تزریق می کنید یا چسب توتون روی پوستتان می گذارید. به همین دلیل است که همیشه در ذهن تان سیگار کشیدن را یک تجربه لذت بخش تلقی می‌کنید، حتی وقتی می دانید نمی خواهید آن را انجام دهید.
کار نیکوتین
نیکوتین چند ناقل عصبی را در مغز به کار می اندازد و باعث آزاد شدن مواد دیگری مثل نورآدرنالین و دوپامین می شود. این دو ماده به عنوان محرک روی بدن عمل می‌کنند.
نورآدرنالین با تحریک گیرنده ها در بدن عمل می کند این کار باعث می شود که رگ های خونی در دست‌ها و پاها باریک شوند و خون به اندام‌های حیاتی مثل قلب هدایت شود.
فشار خون افزایش می یابد و بدن را برای عمل آماده کند. به همین دلیل است که وقتی خیلی ها سیگار را ترک می‌کنند ترس و اضطرابی را که عاملش سیگار کشیدن بوده است، از دست می‌دهند.
هر کس بتواند کلاس های زیست شناسی را که در دبیرستان داشته به یاد آورد، پاسخ ستیز یا گریز را به یاد خواهد آورد که وقتی بدن آدرنالین تولید می‌کند به وجود می‌آید. این باعث می‌شود فشار خون به اندام‌های حیاتی هدایت شود.
چون کسی که در چنین موقعیتی قرار می گیرد یا فرار را بر قرار ترجیح می دهد یا به ستیز و جنگ می‌پردازد. آنچه باعث تولید طبیعی آدرنالین در بدن می‌شود مقدار کافی ترس است که در جای خود، چیز بدی نیست.
استفاده از سیگار در زمان جنگ
در جنگ جهانی دوم، تصور بر این بود که برای افزایش اعتماد به نفس سربازان به آن ها سیگار مجانی بدهند، ولی واقعیت این است که سیگار کشیدن باعث افزایش ترس و نگرانی می شود که علت آن نورآدرنالین است. متاسفانه، اگر سربازان پشت سر هم سیگار نمی کشیدند این موضوع برعکس عمل می‌کرد.
دوپامین، ماده مخدری است که خلق را بهبود می بخشد و به عنوان یک محرک برای بهبود حرکات مبتلایان به پارکینسون به کار می‌رود. دوپامین را می توان ماده مخدر شاد مغز نام نهاد. حالا چطور است در مورد منافع سیگار کشیدن بحث کنیم. متاسفانه شما به عنوان یک سیگاری، خیلی زود در مقابل نیکوتین و تأثیراتی که روی شما دارد ایمنی پیدا می کنید. وقتی مغز شما گیرنده های بیشتری برای ماده مخدر تولید می‌کند، ماده مخدر بیشتری طلب می‌کند تا یک حالت پایدار را حفظ کند.
غرق شدن در مصرف
این بدان معناست که اگر میزان جذب نیکوتین تان را افزایش ندهید حفظ حالت پایدار شادمانی سخت می‌شود، چون مغزتان به ماده مخدر بیشتری نیاز دارد. بنابراین، پس از مدتی، تنها کاری که حین سیگار کشیدن می‌کنید این است که به حس آرام توازن مغزی که پیش از سیگاری شدن داشتید برسید.
حتی امروزه که بشر می‌تواند تقریباً هر چیزی را بسازد برای ساختن چنین ماده مخدر ظریف و اعتیاد آوری در مضیقه هستیم. علاوه بر این، هر چند آزادسازی دوپامین می‌تواند با یک حس نشئگی همراه باشد، ولی مصرف دراز مدت آن عوارض جانبی منفی به دنبال دارد از قبیل:
سردرد، درد سینه، فشار خون پایین، کاهش غیر طبیعی فشار خون و تپش قلب و تنفس مشکل، ضربان نامنظم قلب، کاهش جریان خون به دست ها و پاها، گشاد شدن مردمک چشم، مشکلات بهداشتی روانی. اینها تنها تعدادی از عوارض جانبی دوپامین هستند.
نشئگی نیکوتین
وقتی این مواد مخدر وارد بدن می شوند بعد از کشیدن سیگار، فرد احساس نشئگی پیدا می‌کند. اگر کسی می خواهد بداند نشئگی چه حالتی است، فقط یک بار سیگار کشیدن کافیست. ولی مشکل این است کسی که یکی دو نخ سیگار می‌کشد هزاران سیگار دیگر طلب می کند. فرد سیگاری سعی می‌کند به آن حالت آرامش ذهنی که غیر سیگاری ها دارند برسد با این حال نکته مهم این است که، وقتی ماهیت این بلا و چنگی را که روی شما انداخته است درک کنید غلبه بر آن برایتان راحت می شود.
نیکوتین یک ماده مخدر نیست که شما آن را انتخاب کنید، بلکه ماده‌ای هوشمند است که خود نیاز فرد به نیکوتین را همیشگی می کند.
